Mijn naam is Angela de Groot. Bewustmaker. Koekenbakker. Verhalenverteller. Samen met geliefde Jeroen. Moeder van Eli en Rover. Er stroomt evenveel Nederlands als Spaans bloed door mijn aderen. Om mijn Rotterdamse accent kun je niet heen; al zeg ik tegenwoordig ook ‘friet’ en ‘tut’ sinds we een aantal jaar geleden in Noord-Brabant neerstreken. Van het meeste kan of weet ik net een beetje. Het hardst lach ik nog altijd om poep-, pies- en scheetgrapjes.

In mijn diepste binnenste ben ik een fervent sporter, maar dat stuk van mij komt niet vaker tot uiting dan iedere seizoenswissel een poging. Ontbijten doe ik graag hartig, tenzij niet. Knoflook is mijn lievelings, maar daar krijg ik buikpijn van. Eigenlijk bestaat mijn leven voornamelijk uit tegenstrijdigheden. Dat ik zelfs moet lachen van het huilen en gelukkig ook andersom. Iets met zwaar en licht tegelijk. Met de komst van mijn kinderen werd het zo mogelijk nog een tikkel gecompliceerder, als dat het er in basis juist eenvoudiger op werd.

Als klein meisje had ik regelmatig gedachtespinsels en vragen over – wat later bleek- bewustzijn. Ik droomde ervan dansende dichter te worden. Ruim dertig jaar later voel ik mij in het verlengde van die droom helemaal thuis in mijn huidige rol als bewustmaker en verhalenverteller. Tot die tijd heb ik in verschillende keukens meegekeken: van finance en sales in het autobedrijf van mijn ouders, leerkracht in het basisonderwijs tot HR in de corporate wereld. Ook toen al vanuit nieuwsgierigheid naar bewustwording en bewustzijn en met de intentie daar anderen in te begeleiden. Nu leef ik volledig mijn missie; als begeleider van zelfonderzoek in mijn coachpraktijk en als verhalenverteller over bewustzijn, voor kinderen en hun ouders, met Nom de Plumeau.